Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

morborum V

  • 1 gregatim

    grĕgātim, adv. [grex] [st2]1 [-] en troupeau, par troupes. [st2]2 [-] par bandes, en foule, en masse. [st2]3 [-] dans la classe du peuple.    - si gregatim pecora laborant, Col. 6, 5: si le troupeau entier est malade.    - gregatim volare, Quint.: voler par compagnies.    - accidit, ut nova genera morborum gregatim sentirentur, Plin. 26, 1, 3, § 4: il arrive que les basses classes contractent de nouvelles maladies.
    * * *
    grĕgātim, adv. [grex] [st2]1 [-] en troupeau, par troupes. [st2]2 [-] par bandes, en foule, en masse. [st2]3 [-] dans la classe du peuple.    - si gregatim pecora laborant, Col. 6, 5: si le troupeau entier est malade.    - gregatim volare, Quint.: voler par compagnies.    - accidit, ut nova genera morborum gregatim sentirentur, Plin. 26, 1, 3, § 4: il arrive que les basses classes contractent de nouvelles maladies.
    * * *
        Gregatim, pen. prod. Aduerbium. Varro. Par troupeaux, Par bandes, compaignie, assemblees, troupes.

    Dictionarium latinogallicum > gregatim

  • 2 circumsilio

    circum-silio, siluī, —, īre [ salio ]
    1) прыгать кругом, скакать вокруг (passer circumsiliens modo huc, modo illuc Ctl)
    2) носиться вокруг, осаждать

    Латинско-русский словарь > circumsilio

  • 3 emacero

    ē-macero, —, ātum, āre
    истощать (terram satu PM; morborum variis generibus Sen)

    Латинско-русский словарь > emacero

  • 4 signum

    sīgnum, ī n.
    1)
    а) знак, отметка, клеймо (s. imprimĕre pecori V); признак (dolōris C; timōris Cs)
    s. pedis Oслед ноги
    s. dare (mittĕre) alicui rei C, Cs etc.обнаруживать признак чего-л
    б) симптом или предвестник ( morborum V)
    2) воен. сигнал, приказ, команда (s. proelii committendi dare Cs); pl. сигнальные трубы, рожки (signa canunt или concĭnunt Cs, L etc.)
    s. dare receptui C, L или recipiendi Csдать сигнал к отступлению
    3) воен. значок (как боевое знамя, преим. в виде орла) (s. militare Cs, PM; legionis Cs, L)
    signa movēre L (tollĕre bAl, convellere L, ferre Cs) — двинуться, отправиться, выступить в поход
    signa inferre alicui или in (adversus, contra) aliquem Cs, L etc. — совершать нападение на (атаковать) кого-л.
    signa conferreвступить в бой (cum aliquo C, L) или собраться, присоединиться ( ad aliquem L)
    signa relinquere Sl или a signis discedere Cs — бежать с поля сражения, дезертировать
    signa (con)vertere Cs, L — сделать поворот, повернуться кругом
    4) воен. отряд (преим. cohors или manipulus) ( signa hostium L)
    5) воен. пароль, лозунг (s. «Felicitatis» bAfr)
    6) доказательство, довод ( clarissimis signis crimina refellere C)
    7) изображение, изваяние, фигура, статуя (s. aēneum C; s. Jovis C; Veneris s. marmoreum Pt)
    8) печать ( s. epistulae detrahere C; aliquid signo obsignare Pl, C)
    duodecim signa Pt или signorum partes Sen 12 — знаков зодиака

    Латинско-русский словарь > signum

  • 5 cruciamentum

    cruciāmentum, ī, n. (crucio), die Marter, Qual, vidi ego multa saepe picta quae Acherunti fierent cruciamenta, Plaut. capt. 998 sq.: nec vero graviora sunt carnificum cruciamenta quam interdum tormenta morborum, Cic. Phil. 11, 8: übtr., ut orbitatis cruciamenta sentiret, Arnob. 7, 43.

    lateinisch-deutsches > cruciamentum

  • 6 curatio

    cūrātio, ōnis, f. (curo), das Sichangelegenseinlassen, I) im allg., das Sichbekümmern um etw., quid tibi c. hanc est rem? Plaut. Amph. 519: quid tibi malum me, aut quid agam, c. est? Plaut. most. 34. – II) insbes., die Besorgung, 1) die Besorgung = Abwartung, Wartung, Verpflegung, physische Pflege, a) übh., m. subj. Genet., cultus et curatio hominum, Cic. – m. obj. Genet., c. corporis od. corporum, Cels. u. Liv.: omnis cultus et curatio corporis erit eadem adhibenda deo, quae adhibetur homini, Cic. – b) die Krankheitspflege, die Behandlung, Kur (auch = Kurart-, methode), Heilung (auch = Heilart-, methode), auch die Operation, ut (aeger) aptus tali curationi sit, Cels.: idonei huic curationi non sunt, Cels.: opportunissimum curationi tempus vernum est, Cels.: esse ibi lac istiusmodi curationibus accomodatissimum, Plin. ep. – m. subj. Genet., c. medici, Cic.: c. Afrorum, Cels.: c. Heraclidis Tarentini, Cels.: c. scalpelli (mit dem Messer, z.B. scalpelli c. brevior est), Cels. – m. obj. Genet., c. morbi, curationes morborum, Cels.: c. valetudinis, Cic.: c. febrium, Cels.: c. aurium, dentium, oculorum, Plin.: c. ulceris, Cels.: c. vulneris, Cels. u. Iustin.: c. regis, Liv.: c. adustorum, vulneratorum, Cels. – m. attrib. Adjj., c. acris (durchgreifende), Cels. u. Scrib.: c. austera (strenge), Plin.: c. difficilis, Cels.: c. dura, Cels.: c. facilis, c. felix, Cels.: c. longior, Cels.: c. mala, Cels.: c. matura (zeitige), Cels.: c. nova, Cels.: c. periculosa et difficilis, Cels.: periculosae curationes et ancipites, Cic.: c. parum prospera, Curt.: c. simplicissima, Cic.: perturbationum curationes variae, mannigf. Kuren, Heilarten, Cic. – m. Verben, curationem non accipere (nicht zulassen), Cels.: ebenso curationem admittere, non admittere, Cels.: adhibere curationem, Cic.: admovere curationem (absol.), Cels., curationem ad alqm, Cic.: commutare (ändern) curationem, Cael. Aur.: desiderare (erfordern) curationem diversam, maturam, Cels.: exspirare inter primam curationem, Liv.: obire curationes, Kuren unternehmen (v. Arzte), Sen.: praeesse curationi (v. Arzte), Liv.: per somnium praescribere curationem valetudinis (v. einer Gottheit), Cic.: procedente curatione, im Verlaufe der Beh., der Kur, Cels. u. Plin.: procedit recte curatio, nimmt ihren gehörigen Verlauf, geht glücklich vonstatten, Cels.: recipit (läßt zu) hanc curationem puerilis aetas, Cels.: recusare omnem curationem austeram (v. einem Kranken), Plin.: transire ad curationes, zu den Kur-od. Heilmethoden übergehen (in einer medizin. Schrift), Cels.: ubi ventum fuerit ad curationem, man zur B. od. K. geschritten ist, Cels.: aliquot menses transeunt ad sanitatem dum venit curatio, Phaedr.: curatio ipsa et contactus aegrorum vulgabat morbos, Liv.

    2) die Besorgung = Betreibung einer Sache, a) übh., Besorgung = die Herrichtung, Beschaffung,de curatione aliqua munerum regiorum cum Oppio locutus sum, Cic. ep. 6, 19, 2: u. ut odoratior sit vini c., Col. 12, 25, 4: c. funeris, Augustin. de civ. dei 1, 12: c. (sepulchri) mariti et natorum, die Herrichtung haben G. u. K. besorgt, Corp. inscr. Lat. 2, 2900. – b) die Besorgung des Vorstehers, Leiters usw., α) die Verwaltung, Leitung, Aufsicht u. dgl., im öffentlichen Leben, besonders die auf Zeit übertragene Kommission, das Geschäft, c. bonorum patris, Quint.: c. Nemeorum (nemëischen Spiele), Liv.: c. sacrorum, Liv.: c. ministerii sui ( als praefectus annonae), Liv.: negotii publici c., Cic.: regni, Caes.: Asiatica c. frumenti, die asiat. Getreidekommission (= die Kommission, Getreide in Asien aufzukaufen und nach Rom zu schaffen), Cic.: c. agraria, Ackerverteilungskommission (Amt eines Kommissärs für die Ackerverteilung), Cic.: curatio et quasi dispensatio regia, Verw. u. gleichs. Vertrieb der königl. Einkünfte, Cic. – absol., ea potestas curatiove, Cic.: magistratus, potestas, curatio, legatio, ICt. – vacare omni curatione et administratione rerum (v. den Göttern), Cic.: curationem bonorum patris postulare (v. Sohne), Quint.: magistratibus sacrorum curatione interdicere, Liv.: curationem Nemeorum suffragiis populi ad alqm deferunt, Liv.: qui propter aetatem regis in curatione erant regni, Reichsverweser waren, Caes.: curationem et quasi dispensationem regiam suscipere, Cic.: aedes Telluris est curationis meae, Cic.: cui curatio ( die dedicatio aedis) altior fastigio suo data esset, Liv.: Minucius eandem rei publicae curationem agens, quam Maelius privatim (im eigenen Interesse) agendam susceperat, Liv.: ne eis ea potestas curatiove mandetur, Cic.: curationem eam ( die refectio Capitolii) in alium transferre, Suet. – im Plur., omnes potestates, imperia, curationes ab universo populo Romano proficisci convenit, Cic.: hoc idem transfero in magistratus, curationes, sacerdotia, Cic. – β) die Vormundschaft über einen Mündigen, die Kuratel, vel in tutela esse vel in curatione, ICt.: curationem suscipere, administrare, ICt.

    lateinisch-deutsches > curatio

  • 7 domicilium

    domicilium, iī, n. (domus), der Wohnsitz, die Wohnung, bes. der Palast, das Schloß, die Residenz, I) eig.: aliud domicilium, alias sedes petant, Caes.: domicilium collocare, Cic., od. constituere in alqo loco, Nep.: ipsius erant plura domicilia in Caria, Nep.: quibus in oppidis erant domicilia regis, Cic. – domicilium aeternum, v. Grabe, Corp. inscr. Lat. 1, 1267. – II) übtr.: imperii, v. Rom, Cic.: superbiae, Cic.: domicilia morborum (v. den Menschen), Arnob.: huic verbo (fideliter) proprium domicilium est in officio, eigentliche Bedeutung, Cic.

    lateinisch-deutsches > domicilium

  • 8 emacero

    ē-macero, ātus, āre, ausmergeln, terram emacerari hoc satu existimantes, Plin. 18, 101 D.: morborum variis generibus emacerati, Sen. ad Marc. 10, 6.

    lateinisch-deutsches > emacero

  • 9 gregatim

    gregātim, Adv. (grex), I) herdenweise, von Tieren, Col. u. Plin. – II) übtr.: A) haufen-, scharenweise, von Menschen, Cic. u.a.: v. Sachen, Cypr. epist. 27, 1. – B) unter dem großen Haufen, unter den gemeinen Leuten, accĭdit, ut nova genera morborum gr. sentirentur, Plin. 26, 4.

    lateinisch-deutsches > gregatim

  • 10 incursus

    incursus, ūs, m. (incurro), das Andringen, der Andrang, Ansturm, I) eig.: a) lebl. Subjj.: fluminis, Plin. ep.: aquarum, undarum, Ov.: pluviarum procellarumque, Colum.: sanguinis, Lucan.: solis (Sonnenstrahlen), Colum.: incursus (Plur.) tempestatum, das Einbrechen der Stürme, Quint.: u. so saevi tempestatis incursus, Ps. Quint. decl.: incursus (Plur.) morborum, Anfälle, Fulgent. u. Ps. Quint. decl. – b) leb. Wesen, der feindl. Anlauf, Anfall, Angriff, der Tiere, incursus (Plur.) luporum, Verg.: sternitur incursu (apri) nemus, Ov. – der Menschen, bes. als milit. t. t., aditus atque incursus (Vorwärtsstürmen) ad defendendum, Caes.: illa quae sapientem tuentur et a flamma et ab incursu tuta sunt, Sen.: impetus armati ceterorumque inc., Cic.: inc. equitum, Caes.: primo incursu, Liv.: Plur., assidui barbarorum incursus, Suet. Vesp. 8, 4. – II) übtr.: incursus animus varios habet, nimmt verschiedene Anläufe = faßt versch. Entschlüsse, Ov. met. 9, 152.

    lateinisch-deutsches > incursus

  • 11 mediocritas

    mediocritās, ātis, f. (mediocrīs), I) die Mittelmäßigkeit, Geringheit der Beschaffenheit, den Eigenschaften nach, rei familiaris, Suet.: mea ingenii, Cic.: hominum, Vell.: memoriae, Ouint.: mea m., meine Wenigkeit, meine geringen Kräfte oder Verdienste, Gell. u.a. (vgl. Bünem. Lact. 3, 30, 1). – II) das Maßhalten dem Verhalten, den Bestrebungen u. Wünschen nach, das Maß, die Mittelstraße, mediocritatem tenere, Cic.: auream mediocritatem diligere, Hor.: dicendi od. in dicendo, Cic.: vultus, Mitte zwischen allzu großer Heiterkeit und allzu tiefem Ernste, Cornif. rhet. – Plur., mediocritates perturbationum vel morborum animi, Cic.: u. so bl. mediocritates probabant, die Mittelstraße = die gemäßigten Leidenschaften, Cic.

    lateinisch-deutsches > mediocritas

  • 12 meritum

    meritum, ī, n. (mereo), I) der Verdienst, Lohn, nil suave meritum est, Ter. Phorm. 305. – euphem. wie unser Lohn = Strafe, delictorum, Tert. apol. 21: meritum reportare, Apul. met. 8, 28 in.: merita invenire, Sall. hist. fr. 1, 48 (51), 16. – II) das Verdienst, d.i. jede Handlung, wodurch man sich Ansprüche auf Dank od. Belohnung erwirbt, A) im allg.: ingens m., Sen. u.a., ingentia merita, Liv. u.a.: pro cuiusque merito, Liv.: pro singulari eorum merito, Cic.: ex merito, Tac.: magnitudo tuorum erga me meritorum, Cic.: meritum ingens in alqm, Curt.: ob merita eius erga rem publicam, Inscr.: merito tuo feci, Cic. – B) insbes.: 1) das Verdienst, die Wohltat, Großmut (großmütige Tat) gegen jmd., magna eius in me, non dico officia, sed merita sunt, Cic.: dare et recipere merita, Cic.: quasi remunerans meritum, Liv. – 2) die Schuld, a) das Verschulden, die Verschuldung, merito populi Romani, Caes.: non meo quidem mehercules merito, Vatin. in Cic. ep.: nullo meo merito, Cic.: nullo meo in se merito, ohne etwas gegen ihn verschuldet zu haben, Liv.: quod ob meritum, Liv. – b) das Vergehen, Verbrechen, meriti sui in Harpago oblitus, Iustin. 1, 6, 8. – 3) übtr., a) das Verdienst, d.i. der Wert, die Wichtigkeit, die Bedeutung, quo sit merito quaeque notata dies, Ov.: loci, Mart.: agri, mellis, Pallad. – b) die Beschaffenheit, morborum, Fulg. myth. 3, 8.

    lateinisch-deutsches > meritum

  • 13 monstruosus

    mōnstruōsus (mōnstrōsus), a, um (monstrum), I) widernatürlich, unnatürlich, scheußlich, hominum partus, Lucr. (vgl. liberos, si debiles monstrosique editi sunt, mergimus, Sen.): corpus, scheußlich verstümmelt, Sen.: gentium facies (Plur.), Solin.: monstruosa et ridicula quaedam simulacra, Lact.: miracula, Min. Fel.: genera morborum, Sen.: margarita monstruosae magnitudinis, Macr.: ferculum longe monstruosius, Petron. – concubitus, libidines, Suet. – illa monstruosissima bestia, v. Affen, Cic. – II) übtr., seltsam, wunderbar, abenteuerlich, monstruosus vitā scriptisque, Suet.: quid monstruosius? Augustin.

    lateinisch-deutsches > monstruosus

  • 14 sequela

    sequēla (in den besten Hdschrn. sequella), ae, f. (sequor), I) die Folge, mors sequela morborum, Lact.: per sequelas, Gell. – II) meton., das was folgt, die Folge, iumenta, quorum sequela erat equuleus, ICt.: lixae calonesque et omnis generis sequelae, Frontin. – / Die Schreibung sequella auch Corp. inscr. Lat. 11, 5749.

    lateinisch-deutsches > sequela

  • 15 varius [1]

    1. varius, a, um (vario), mannigfaltig, mannigfach, wechselnd, I) eig.: a) der Farbe nach (= ποικίλος, βαλιός), mannigfarbig, nuanciert, buntfarbig, bunt, buntgefleckt, scheckig, getigert, uvae, Catull.: columnae, von buntem Marmor, Hor.: v. autumnus purpureo colore, der die Früchte purpurn färbt, Hor.: flores, Tibull.: caelum, von Sternen bunt, Ov.: vomitus aut varius aut niger, Cels. (vgl. no. b): thorax varius ex unionibus beryllisque, Iul. Val. – vom tierischen Körper u. dessen Teilen, sues unicolores potius quam variae, Varro: lynces, Verg.: serpens, Ov.: lingua nigra aut varia, Varro. – vestra latera loris faciam ut valide varia sint, braun u. blau, Plaut. Pseud. 145; vgl. Plaut. mil. 216. – b) dem Stoffe-, den Bestandteilen nach mannigfaltig, -verschiedenartig, aus verschiedenen Stoffen zusammengesetzt, cibus, Cels.: vomitus varius et multorum colorum, Cels.: v. alvus, Cels. – als t.t. der Landwirtsch., terra, oben naß und unten trocken, Colum. 2, 4, 5: so auch sulcus, Cato r.r. 61.

    II) übtr., der inneren Beschaffenheit nach mannigfaltig, mannigfach, verschiedenartig, abwechselnd, nuanciert, A) v. Lebl.: a) übh.: varium poëma, varia oratio, varii mores, varia fortuna, voluptas etiam varia dici solet, Cic.: facies totius negotii varia, Sall.: varia genera morborum, Cels.: variae et quasi multiformes (qualitates), Cic.: multiplices variique sermones, Cic.: varia et diversa studia, Cic.: varium ius et dispar condicio, Cic. – caelum Neapolitanum plane commodum (gut), sed vehementer varium, Fronto. – b) v. Meinungen, verschiedenartig, voneinander abweichend, in reliquis variae sententiae sunt, Cels. – quales sint (di), varium est, herrschen verschiedene Meinungen, Cic. de nat. deor. 2, 13. – c) von Begebenheiten usw., abwechselnd, von wechselndem Erfolge (begleitet), sich bald auf diese, bald auf jene Seite neigend (s. Dietsch Sall. Iug. 43, 3. p. 316), fortunae varii eventus, Caes.: victoria, Sall. u.a.: bellum, mit wechselndem Erfolge geführt, Sall.: so auch anceps variumque bellum, Flor.

    B) v. Pers.: a) geistig mannigfach begabt, nach verschiedenen Seiten hin gebildet, in verschiedenen Zweigen des Wissens bewandert, varius et multiplex et copiosus fuit, Cic.: laudabam eius ingenium, quam varium, quam flexibile, quam multiplex esset, Plin. ep. – b) dem Charakter nach = ποικίλος, oft die Farbe wechselnd, unbeständig, wankelmütig, launenhaft (Ggstz. constans), animus, Sall.: Antonius ingenio varius, Flor.: varium et mutabile semper femina, ein launenhaftes Wesen, Verg. – im Wortspiel mit no. I, a: pater tuus, homo constantissimus, te nobis varium reliquit (von wechselnder Farbe = braun unb blau geschlagen und = unbeständig), Cic. bei Quint. 6, 3, 48.

    lateinisch-deutsches > varius [1]

  • 16 index

    index, ĭcis, m. ou f. adj. ou subst. (au masc. c. subst.) [st2]1 [-] celui ou celle qui indique, indicateur, indice, signe, symptôme. [st2]2 [-] dénonciateur, dénonciatrice, témoin à charge, délateur, espion. [st2]3 [-] titre, en-tête, étiquette. [st2]4 [-] inscription. [st2]5 [-] catalogue, liste, registre, matricule. [st2]6 [-] table des matières, index; sommaire. [st2]7 [-] pierre de touche.    - mortis index est, Cels.: c'est un symptôme de mort.    - index (digitus), m.: le doigt indicateur, l'index.    - per indicem rem exponere, Ascon.: exposer qqch sommairement.
    * * *
    index, ĭcis, m. ou f. adj. ou subst. (au masc. c. subst.) [st2]1 [-] celui ou celle qui indique, indicateur, indice, signe, symptôme. [st2]2 [-] dénonciateur, dénonciatrice, témoin à charge, délateur, espion. [st2]3 [-] titre, en-tête, étiquette. [st2]4 [-] inscription. [st2]5 [-] catalogue, liste, registre, matricule. [st2]6 [-] table des matières, index; sommaire. [st2]7 [-] pierre de touche.    - mortis index est, Cels.: c'est un symptôme de mort.    - index (digitus), m.: le doigt indicateur, l'index.    - per indicem rem exponere, Ascon.: exposer qqch sommairement.
    * * *
        Index, indicis, pen. cor. com. gen. Cic. Celuy ou celle qui de son bon gré encuse et descouvre ses complices à la justice, soubs condition qu'on luy pardonne, Encuseur.
    \
        Falsus index. Sallust. Faulx encuseur.
    \
        Index et vestigium alicuius rei. Cice. L'indice, La monstre et la trace.
    \
        Leonum animi index cauda, sicut et equorum aures. Pli. Qui monstre le courage, Le signe, L'indice.
    \
        Index libri. Cicero. La table d'un livre, qui monstre en abbregé ce qui est contenu au livre.
    \
        Index morborum, fere est arteriarum pulsus. Plin. Le signe qui monstre qu'on est malade, souvent est le pouls de l'artere.
    \
        Sine duce, sine indice peruenire ad aliquid. Cic. Sans que aucun nous ait monstré le chemin ou moyen d'y parvenir.
    \
        Index. Ouid. Pierre de touche à toucher l'or et l'argent, qui monstre quel est l'or et l'argent.

    Dictionarium latinogallicum > index

  • 17 vestis

    vestis, is, f.    - cf. gr. ἐσθής, ῆτος --- rad. ϝεσ- ; cf. ἕννυμι. [st1]1 [-] vêtement, habit, habillement, costume.    - Cic. Verr. 4, 103 ; Phil. 2, 66 II plur. poét. --- Virg. En. 3, 483 ; Sen. Ep. 114, 11, etc.    - mutare vestem: prendre des vêtements de deuil, prendre le deuil. --- Cic. Sest. 26 ; Planc. 29; cf. Cic. Pis. 17 ; Sest. 32.    - mutare vestem: changer de vêtement. --- Ter. Eun. 609 ; Liv. 22, 1, 3 ; Sen. Ep. 18, 2.    - a veste ou ab veste ou ad vestem, Inscr.: esclave chargé de la garde-robe.    - a veste matutina, Inscr.: préposé à la toilette du matin. [st1]2 [-] tapis.    - vestis stragula, Cic. Amer. 133: tapis.    - domus plena multae stragulae vestis, Cic. Verr. 2, 35: maison garnie de nombreux tapis.    - vestis seul: tapis. --- Cic. Verr. 4, 9.    - pretiosa vestis, Cic. Phil. 2, 66: tapis précieux. [st1]3 [-] voile de femme.    - Stat. Th. 7, 244 ; [st1]4 [-] dépouille du serpent.    - Lucr. 4, 61; 3, 614. [st1]5 [-] toile d'araignée.    - Lucr. 3, 386. [st1]6 [-] barbe, duvet, poil.    - Lucr. 5, 671.
    * * *
    vestis, is, f.    - cf. gr. ἐσθής, ῆτος --- rad. ϝεσ- ; cf. ἕννυμι. [st1]1 [-] vêtement, habit, habillement, costume.    - Cic. Verr. 4, 103 ; Phil. 2, 66 II plur. poét. --- Virg. En. 3, 483 ; Sen. Ep. 114, 11, etc.    - mutare vestem: prendre des vêtements de deuil, prendre le deuil. --- Cic. Sest. 26 ; Planc. 29; cf. Cic. Pis. 17 ; Sest. 32.    - mutare vestem: changer de vêtement. --- Ter. Eun. 609 ; Liv. 22, 1, 3 ; Sen. Ep. 18, 2.    - a veste ou ab veste ou ad vestem, Inscr.: esclave chargé de la garde-robe.    - a veste matutina, Inscr.: préposé à la toilette du matin. [st1]2 [-] tapis.    - vestis stragula, Cic. Amer. 133: tapis.    - domus plena multae stragulae vestis, Cic. Verr. 2, 35: maison garnie de nombreux tapis.    - vestis seul: tapis. --- Cic. Verr. 4, 9.    - pretiosa vestis, Cic. Phil. 2, 66: tapis précieux. [st1]3 [-] voile de femme.    - Stat. Th. 7, 244 ; [st1]4 [-] dépouille du serpent.    - Lucr. 4, 61; 3, 614. [st1]5 [-] toile d'araignée.    - Lucr. 3, 386. [st1]6 [-] barbe, duvet, poil.    - Lucr. 5, 671.
    * * *
        Vestis, huius vestis, f. g. Quint. Habillement, Vestement, Vesture.
    \
        Pura vestis. Tibul. Blanche et nette.
    \
        Ardentes murice vestes. Valer. Flac. Teinctes en escarlatte de vive et haulte couleur.
    \
        Vestis Melitensis. Cic. Drap de Malte. Sic exponit Budaeus. Vnde Vestis Rotomagensis. Drap de Rouan.
    \
        Consyderandum est, quae causa dolorem excitarit. Si calor: aqua frigida multa perfundere caput expedit, etc. At si frigus nocuit: caput oportet perfundere aqua calida marina, vel certe salsa: tum caput vehementer perfricare: deinde calido oleo implere, veste velare. Celsus lib. 4. cap. 2. De curationibus morborum qui nascuntur a capite. Vestem hoc loco Budaeus interpretabatur Pileolum. Un bonnet.
    \
        Vestis. Lucret. Le poil folet, ou barbe folette.
    \
        Serpentis vestis. Lucret. La peau dont la couleuvre se despouille touts les ans.
    \
        Vieta vestis aranei. Lucret. La toile de l'araigne.

    Dictionarium latinogallicum > vestis

  • 18 cruciamentum

    cruciāmentum, ī, n. (crucio), die Marter, Qual, vidi ego multa saepe picta quae Acherunti fierent cruciamenta, Plaut. capt. 998 sq.: nec vero graviora sunt carnificum cruciamenta quam interdum tormenta morborum, Cic. Phil. 11, 8: übtr., ut orbitatis cruciamenta sentiret, Arnob. 7, 43.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cruciamentum

  • 19 curatio

    cūrātio, ōnis, f. (curo), das Sichangelegenseinlassen, I) im allg., das Sichbekümmern um etw., quid tibi c. hanc est rem? Plaut. Amph. 519: quid tibi malum me, aut quid agam, c. est? Plaut. most. 34. – II) insbes., die Besorgung, 1) die Besorgung = Abwartung, Wartung, Verpflegung, physische Pflege, a) übh., m. subj. Genet., cultus et curatio hominum, Cic. – m. obj. Genet., c. corporis od. corporum, Cels. u. Liv.: omnis cultus et curatio corporis erit eadem adhibenda deo, quae adhibetur homini, Cic. – b) die Krankheitspflege, die Behandlung, Kur (auch = Kurart-, methode), Heilung (auch = Heilart-, methode), auch die Operation, ut (aeger) aptus tali curationi sit, Cels.: idonei huic curationi non sunt, Cels.: opportunissimum curationi tempus vernum est, Cels.: esse ibi lac istiusmodi curationibus accomodatissimum, Plin. ep. – m. subj. Genet., c. medici, Cic.: c. Afrorum, Cels.: c. Heraclidis Tarentini, Cels.: c. scalpelli (mit dem Messer, z.B. scalpelli c. brevior est), Cels. – m. obj. Genet., c. morbi, curationes morborum, Cels.: c. valetudinis, Cic.: c. febrium, Cels.: c. aurium, dentium, oculorum, Plin.: c. ulceris, Cels.: c. vulneris, Cels. u. Iustin.: c. regis, Liv.: c. adustorum, vulneratorum, Cels. – m. attrib. Adjj., c. acris (durchgreifende), Cels. u. Scrib.: c. austera (strenge), Plin.: c. difficilis, Cels.: c. dura, Cels.: c. facilis, c. felix,
    ————
    Cels.: c. longior, Cels.: c. mala, Cels.: c. matura (zeitige), Cels.: c. nova, Cels.: c. periculosa et difficilis, Cels.: periculosae curationes et ancipites, Cic.: c. parum prospera, Curt.: c. simplicissima, Cic.: perturbationum curationes variae, mannigf. Kuren, Heilarten, Cic. – m. Verben, curationem non accipere (nicht zulassen), Cels.: ebenso curationem admittere, non admittere, Cels.: adhibere curationem, Cic.: admovere curationem (absol.), Cels., curationem ad alqm, Cic.: commutare (ändern) curationem, Cael. Aur.: desiderare (erfordern) curationem diversam, maturam, Cels.: exspirare inter primam curationem, Liv.: obire curationes, Kuren unternehmen (v. Arzte), Sen.: praeesse curationi (v. Arzte), Liv.: per somnium praescribere curationem valetudinis (v. einer Gottheit), Cic.: procedente curatione, im Verlaufe der Beh., der Kur, Cels. u. Plin.: procedit recte curatio, nimmt ihren gehörigen Verlauf, geht glücklich vonstatten, Cels.: recipit (läßt zu) hanc curationem puerilis aetas, Cels.: recusare omnem curationem austeram (v. einem Kranken), Plin.: transire ad curationes, zu den Kur- od. Heilmethoden übergehen (in einer medizin. Schrift), Cels.: ubi ventum fuerit ad curationem, man zur B. od. K. geschritten ist, Cels.: aliquot menses transeunt ad sanitatem dum venit curatio, Phaedr.: curatio ipsa et contactus aegrorum vulgabat morbos, Liv.
    ————
    2) die Besorgung = Betreibung einer Sache, a) übh., Besorgung = die Herrichtung, Beschaffung,de curatione aliqua munerum regiorum cum Oppio locutus sum, Cic. ep. 6, 19, 2: u. ut odoratior sit vini c., Col. 12, 25, 4: c. funeris, Augustin. de civ. dei 1, 12: c. (sepulchri) mariti et natorum, die Herrichtung haben G. u. K. besorgt, Corp. inscr. Lat. 2, 2900. – b) die Besorgung des Vorstehers, Leiters usw., α) die Verwaltung, Leitung, Aufsicht u. dgl., im öffentlichen Leben, besonders die auf Zeit übertragene Kommission, das Geschäft, c. bonorum patris, Quint.: c. Nemeorum (nemëischen Spiele), Liv.: c. sacrorum, Liv.: c. ministerii sui ( als praefectus annonae), Liv.: negotii publici c., Cic.: regni, Caes.: Asiatica c. frumenti, die asiat. Getreidekommission (= die Kommission, Getreide in Asien aufzukaufen und nach Rom zu schaffen), Cic.: c. agraria, Ackerverteilungskommission (Amt eines Kommissärs für die Ackerverteilung), Cic.: curatio et quasi dispensatio regia, Verw. u. gleichs. Vertrieb der königl. Einkünfte, Cic. – absol., ea potestas curatiove, Cic.: magistratus, potestas, curatio, legatio, ICt. – vacare omni curatione et administratione rerum (v. den Göttern), Cic.: curationem bonorum patris postulare (v. Sohne), Quint.: magistratibus sacrorum curatione interdicere, Liv.: curationem Nemeorum suffragiis populi ad alqm deferunt, Liv.: qui propter aetatem regis in curatione
    ————
    erant regni, Reichsverweser waren, Caes.: curationem et quasi dispensationem regiam suscipere, Cic.: aedes Telluris est curationis meae, Cic.: cui curatio ( die dedicatio aedis) altior fastigio suo data esset, Liv.: Minucius eandem rei publicae curationem agens, quam Maelius privatim (im eigenen Interesse) agendam susceperat, Liv.: ne eis ea potestas curatiove mandetur, Cic.: curationem eam ( die refectio Capitolii) in alium transferre, Suet. – im Plur., omnes potestates, imperia, curationes ab universo populo Romano proficisci convenit, Cic.: hoc idem transfero in magistratus, curationes, sacerdotia, Cic. – β) die Vormundschaft über einen Mündigen, die Kuratel, vel in tutela esse vel in curatione, ICt.: curationem suscipere, administrare, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > curatio

  • 20 domicilium

    domicilium, iī, n. (domus), der Wohnsitz, die Wohnung, bes. der Palast, das Schloß, die Residenz, I) eig.: aliud domicilium, alias sedes petant, Caes.: domicilium collocare, Cic., od. constituere in alqo loco, Nep.: ipsius erant plura domicilia in Caria, Nep.: quibus in oppidis erant domicilia regis, Cic. – domicilium aeternum, v. Grabe, Corp. inscr. Lat. 1, 1267. – II) übtr.: imperii, v. Rom, Cic.: superbiae, Cic.: domicilia morborum (v. den Menschen), Arnob.: huic verbo (fideliter) proprium domicilium est in officio, eigentliche Bedeutung, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > domicilium

См. также в других словарях:

  • Domĭnus. morborum — (lat., d.i. Herr der Krankheiten), so v.w. Gicht …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Michael Alberti — (* 13. November 1682 in Nürnberg; † 17. Mai 1757 in Halle (Saale)) war ein deutscher Mediziner, Physiker und Philosoph. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Anton Wilhelm Plaz — (auch: Antonius Guilielmus Platz; * 1. Januar 1708 in Leipzig; † 26. Februar 1784 ebenda) war ein deutscher Botaniker und Mediziner. Sein botanisches Autorenkürzel lautet „Plaz“. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke …   Deutsch Wikipedia

  • Morgagni — Giovanni Battista Morgagni, Porträit aus De sedibus et causis morborum (1761) Giovanni Battista Morgagni (auch Giambattista Morgagni; * 25. Februar 1682 in Forlì, † 5. Dezember 1771 in Padua) war Mediziner, Anatom und Begründer der modernen… …   Deutsch Wikipedia

  • Giovanni Battista Morgagni — Born February 25, 1682 Forlì …   Wikipedia

  • Aretaeus of Cappadocia — Aretaeus (polytonic|Ἀρεταῖος), is one of the most celebrated of the ancient Greek physicians, of whose life, however, few particulars are known. There is some uncertainty regarding both his age and country, but it seems probable that he practised …   Wikipedia

  • 1761 — Portal Geschichte | Portal Biografien | Aktuelle Ereignisse | Jahreskalender ◄ | 17. Jahrhundert | 18. Jahrhundert | 19. Jahrhundert | ► ◄ | 1730er | 1740er | 1750er | 1760er | 1770er | 1780er | 1790er | ► ◄◄ | ◄ | 1757 | 1758 | 1759 | 17 …   Deutsch Wikipedia

  • Aretee — Arétée Arétée (Ἀρεταῖος / Aretaĩos) fut un célèbre médecin grec de l Antiquité. Né en Cappadoce, il a vécu, selon les uns, du temps de Néron, ou un peu plus tard, selon d autres. On a de lui un ouvrage en huit livres, intitulés : deux… …   Wikipédia en Français

  • Arétée — (Ἀρεταῖος / Aretaĩos) fut un célèbre médecin grec de l Antiquité. Né en Cappadoce, il a vécu, selon les uns, du temps de Néron, ou un peu plus tard, selon d autres. On a de lui un ouvrage en huit livres, intitulés : deux livres : De… …   Wikipédia en Français

  • Arétée de Cappadoce — Arétée Arétée (Ἀρεταῖος / Aretaĩos) fut un célèbre médecin grec de l Antiquité. Né en Cappadoce, il a vécu, selon les uns, du temps de Néron, ou un peu plus tard, selon d autres. On a de lui un ouvrage en huit livres, intitulés : deux… …   Wikipédia en Français

  • Areteo de Capadocia — Saltar a navegación, búsqueda Areteo de Capadocia(120? 200? dC) fue un notable médico griego de época imperial romana, de cuya vida sin embargo se conocen pocos datos. Parece probable que ejerciera durante el primer siglo después de Cristo,… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»